جایگاه والای زن در شاهنامه جلیل دوستخواه

 

اين نخستين باری نيست که کسی از فرزندان فردوسی، نه با استناد به گفتار ِراستين خود او، بلکه با بزرگ نمايی ی وصله های ناجور ِچسبانده بر جامه ی شکوهمند شاهنامه، می کوشد تا چهره ای مغشوش از نيای فرهنگی ی خويش و مرده ريگِ عظيمش رسم کند. يکی از مشهورترين نمونه های اين آشفته کاری را شاعر نامدار معاصرمان زنده ياد احمد شاملو در سخنرانی ی ناسزاوار و تأسّف انگيز خويش درباره ی فردوسی و شاهنامه در دانشگاه برکلی ی کاليفرنيا (۱٨ فروردين ۱٣۶۹) کرد. او نيز با طناب پوسيده ی همين گونه ادّعاهای بی بنياد و بی پشتوانه به چاه رفت و دست بر قضا بر همين بيت دروغين و ساختگی و شرم آور ِ«زن و اژدها ...» و چند ژاژخايی ی ديگر از اين دست، تکيه کرد !جایگاه والای زن در شاهنامه

جلیل دوستخواه