غزل اسماعیل وفا یغمائی من آن کسم که بدون شراب مستم من

غزل

اسماعیل وفا یغمائی

من آن کسم که بدون شراب مستم من

رها ز هر چه خدائی! خدا پرستم من

زنیستی چه هراسم! به بی نهایت هست

چو ذره ای ز جهانم همیشه هستم من

بسی هزاره سفر کرده ام ز راز به راز

مسافر ابد از منزل الستم من

گریختم ز هزاران خدا و دین و رسول

به یک نگاه تو ای بت ز پا نشستم من

معاصر تو شدم بعد صد هزاره خوشا

زهر چه غیر تو از هست و نیست رستم من

خمار چشم تو مجموع روح میکده هاست

لب تو دیدم وپیمانه را شکستم من

به بوسه ای ز لبی، بر رخی چو یاس سپید

بدون می همه شبها سیاه مستم من