اسماعیل وفا یغماپی.دوازده رباعی بیاد بکتاش آبتین

آبتین لغتی بر آمده از اوستا به معنای نفس کامل و انسان نیکوکار، صاحب گفتار و کردار نیک، از شخصیت های شاهنامه،نام پدر فریدون پادشاه پیشدادی که به دست ضحاک مار بر دوش کشته شد و فریدون در کنار کاوه درفش کاویان را    را برافراشت و ایران را آزاد کرد و این بار آبتینی دیگر به دست ضحاک عمامه بر سر و دوش . بادا که خروش کاوه ها و فریدون توفان شود

---

بکتاش! به مرگ خویشتن زنده شوی

خاموش نه! بل سرود آینده شوی

در وعده ی میعاد و نبردملٌت

یک واژه! از آن خروش توفنده شوی

***

فردا چو خروش ملتی برخیزد

توفان بزرگ!چونکه رخش انگیزد

دست تو و صد هزار بکتاش دگر

بر هستی شیخ شهر دوزخ ریزد

***

گیرم که تن ترا سپردند به خاک

باجان تو چون کند فقیه ناپاک

جان تو چو نام زنده ات میرزمد

در خیزش ملٌت تو، گُرد و بیباک

 

***

مرگ تو پیام این که:ایران زنده ست

در ظلمت شب غرٌش شیران زنده ست

در لوح و قلم درخش شعری بیدار

چون صاعقه در شب شریران زنده ست

***

مرگ تو پیام این که: فردوسی پاک

زنده ست به باد و آب و در آتش و خاک

یعنی ز خلیج پارس تا موج خزر

زنده ست سرود رزم ایران بی باک

***

ضحٌاک بکشت آبتین را گر دوش

این بار ولی فقیه عمٌامه بدوش

زودا که زکین آبتین بر خیزد

از نای هزار کاوه فریاد و خروش

***

ازدوده ی آبتین، فریدون زنده ست

این خون به رگ تمام ما جوشنده ست

زودا که به قلٌه ی دماوند، البرز

بینیم ، درفش کاویان توفنده ست

***

نام تو شود از این سپس، بس تکرار

در نام هزار پور این شهر و دیار

در نام تو بشنوند : سمضربه ی رخش

باغرٌش پور زال، بهر پیکار

***

رفتی و سرودی که وطن پاینده ست

این ملٌت و این خاک سراسر زنده ست

رفتی و سرودی که به بنیان فقیه

شاعر!به صف ملٌت خودتوفنده ست

***

ای زاده ی زرتشت و پشت مزدک

از دوده ی یعقوب و تبار بابک

نام تو چو نام پاک ستٌار کبیر

بر قلب تمام ملٌت ایران حک

***

بکتاش! تو یک واژه از آن توفانی

کاندر رگ سر زمین ما پنهانی

بینم که به سوی کاخ شیخان پلید

در این توفان! سرود خوان می رانی

***

توفان! توفان!دوباره توفان توفان

بر منبر و عمامه و تسبیح وزان

بنگر که ز امواج خزر تا عمٌان

محموله او به سوی دوزخ! شیخان

اسماعیل وفا یغماپی