دو کلمه با دوستان و خوانندگان
دوستان و خوانندگان گرامی.چون فرصت پاسخ به تک تک شما نیست ونیز با توجه به میلهای فراوانی که بعد از جریانات اخیر ایران دو سه برابر شده و مقالات و آثار قلمی فراوانی که برای دریچه ارسال می شودلازم می دانم از مجموع نکات چند نکته را توضیح دهم. او ل اینکه از توجه و عنایت شما سپاسگزارم و میلهای شما را می خوانم ولی نمیتوانم به تمام انها پاسخ دهم.امیدوارم این را حمل بر عدم توجه نکرده وبه مشغولیتها و کمبود فرصتها توجه بفرمائید.فی الواقع جواب دادن گاه به بیش از صد تا صد و پنجاه میل مشکل است. مساله دوم این است که به دلیل اوضاع ایران و زوم شدن روی مسائل داخل من فرصت درج و نشر بسیاری مقالات را پیدا نکردم.در فرصتی دیگر دریچه روال طبیعی خود را باز خواهد یافت و در حد خود نوشته های شما را نشر خواهد داد نکته سوم این که بعد از جریانات داخل ایران و جنگ موسویان گراها و احمدیان دوستها و عکس العملهای خار کشور و وضعیت اپوزیسیون یک سری از مقالاتی به دست من میرسد که اپوزیسیون و سازمانهای سیاسی خارج کشور را نشانه رفته و در خشم از کم کاری یا بد کار کردن یا چیزهائی از این قبیل، نویسندگان محترم آن طلب درج آن را در دریچه دارند. خدمت این دوستان عرض می کنم که مقام مقالات ونوشته های منطقی و تحلیلی و نقد و بررسی همیشه محفوظ،،ولی من این نوع مقالات را که آمیخته با تنشهای عصبی و طبعا بیشتر به تفرقه دامن میزند نشر نمی دهم، نه این نوع مقالات و نیز نقطه مقابل آن را یعنی مقالاتی راکه نویسندگانش اعتقاد دارند مقام اپوزیسیون جایگاه معصومان است و نمیشود گفت گوشه ابرویتان کج است.من اعتقاد دارم که سایتها و وبها جای جنگ دعوای افراد و گروههائی نیست که همه اشان از دردی مشترک رنج می برند آنهم در شرایطی که دایناسورهای ولایت از گوشت گرم مردم دارند تغذیه می کنند. به این دوستان سفارش می کنم نوشته هایشان را مستقیم برای سازمانها و گروههای مورد نظرشان ارسال کنند و یا خود سایتی ایجاد نموده و نظراتشان را نشر دهند. در پایان توجه داشته باشید ما همه هنوز در آغاز یک توفان پر تحولیم و باید هوشیار بود و صبور.
دوستان و خوانندگان گرامی.چون فرصت پاسخ به تک تک شما نیست ونیز با توجه به میلهای فراوانی که بعد از جریانات اخیر ایران دو سه برابر شده و مقالات و آثار قلمی فراوانی که برای دریچه ارسال می شودلازم می دانم از مجموع نکات چند نکته را توضیح دهم. او ل اینکه از توجه و عنایت شما سپاسگزارم و میلهای شما را می خوانم ولی نمیتوانم به تمام انها پاسخ دهم.امیدوارم این را حمل بر عدم توجه نکرده وبه مشغولیتها و کمبود فرصتها توجه بفرمائید.فی الواقع جواب دادن گاه به بیش از صد تا صد و پنجاه میل مشکل است. مساله دوم این است که به دلیل اوضاع ایران و زوم شدن روی مسائل داخل من فرصت درج و نشر بسیاری مقالات را پیدا نکردم.در فرصتی دیگر دریچه روال طبیعی خود را باز خواهد یافت و در حد خود نوشته های شما را نشر خواهد داد نکته سوم این که بعد از جریانات داخل ایران و جنگ موسویان گراها و احمدیان دوستها و عکس العملهای خار کشور و وضعیت اپوزیسیون یک سری از مقالاتی به دست من میرسد که اپوزیسیون و سازمانهای سیاسی خارج کشور را نشانه رفته و در خشم از کم کاری یا بد کار کردن یا چیزهائی از این قبیل، نویسندگان محترم آن طلب درج آن را در دریچه دارند. خدمت این دوستان عرض می کنم که مقام مقالات ونوشته های منطقی و تحلیلی و نقد و بررسی همیشه محفوظ،،ولی من این نوع مقالات را که آمیخته با تنشهای عصبی و طبعا بیشتر به تفرقه دامن میزند نشر نمی دهم، نه این نوع مقالات و نیز نقطه مقابل آن را یعنی مقالاتی راکه نویسندگانش اعتقاد دارند مقام اپوزیسیون جایگاه معصومان است و نمیشود گفت گوشه ابرویتان کج است.من اعتقاد دارم که سایتها و وبها جای جنگ دعوای افراد و گروههائی نیست که همه اشان از دردی مشترک رنج می برند آنهم در شرایطی که دایناسورهای ولایت از گوشت گرم مردم دارند تغذیه می کنند. به این دوستان سفارش می کنم نوشته هایشان را مستقیم برای سازمانها و گروههای مورد نظرشان ارسال کنند و یا خود سایتی ایجاد نموده و نظراتشان را نشر دهند. در پایان توجه داشته باشید ما همه هنوز در آغاز یک توفان پر تحولیم و باید هوشیار بود و صبور.
با ارادت. اسماعیل وفا. بیست و هشت ژوئن دو هزار و نه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر