بهانه زیستن.غزلیات بی تاریخ. اسماعیل وفا یغمائی

با این بهانه کاین دل من تشنه ی گلی است

در آرزوی وصل تو ما را تحملی است

در دل نبود گر که مرا آرزوی تو

من را بگو زقصه ی بودن چه حاصلی است

گویم به دل که وصل میسر شود اگر

از بعد آن، تحمل ما را چه محملی است

عمری گذشت و منتظرم، وین حریق را

برموجهای گمشده اما نه ساحلی است

ادامه غزل بهانه زیستن.