هرچند «ماه!» را به تماشا نهاده است قیر سیاه را به تماشا نهاده است
قعر شب است و ظلمت چرک خرافه ها
بنگر! پگاه! را به تماشا نهاده استسی وسه سال رفت وزدین وحدیث دین غوغای باه را به تماشا نهاده است
در های های گریه ی سوگ وعزای ما
هان قاه و قاه را به تماشا نهاده است
تا بگذرد، زد از جسد و خون پلی و گفت:
۶ نظر:
درود بر شما عزیز، غزل زیبایی خواندم. چند اشتباه تایپی فکر کنم دیدم: غوغای باه؟ ..وین انتباه(اشتباه؟) ...و الاه یا اله؟ ..شاد و سلامت باشید.
سلام
باه. قوه باه یعنی نیروی جنسی.انتباه از تنبیه میاید یعنی متنبه شدن و درس گرفتن.اله هم همان الله است ای خدا و ای اله در شعر موسی وشبان مثنوی
با درود
سی و سه سال رفت و زدین و حدیث دین
سی و چند شاید بهتر باشد چون الان در 34-35 سالگی رهبری وحاکمیت دجالان هستیم.
استاد یغمائی ارجمند.مثل همیشه از حاصل اندیشه تیز بینتان استفاده کردم.خدای ایرانزمین یارتان و جانتان سرسبز و تنتان سلامت باد
؟؟؟؟
ناشناس گفت...
جناب وفا دستتان درد نکند. باشد که طرف درس عبرتی بگیرد و بفهمد که بازی بی شرفان با شرف شاعران بهایش تیغ تیز شعر و نقادی خرد بر بی خردی.
اما دوست عزیز خدابخش. غلط تایپی در کار نیست: "باه" یعنی شهوت رانی که جنابش به داشتن نیروی آن زبانزد است و در این معامله غوغا به پا کرده است.
"انتباه" یعنی آگاهی و "الاه" املای جدید "اله" (بر وزن "نگاه") کلمۀ عربی است و در واقع همان الله است.
تنها موردی که به نظر بنده قابل تصحیح شاید باشد این نیم بیت است: (این است! راه! رابه تماشا نهاده است )که ظاهرا باید چنین باشد: "این است راه!" رابه تماشا نهاده است؛ یعنی با یک نشانۀ شگفتی و آن عبارت هم در داخل نشانۀ قول!
قلم شاعر در مبارزه اش علیه ظلمت و جهل تواناتر باد.
المی
ارسال یک نظر