از گذشته های دور وقتی دلم میگرفت به آسمان پناه
نمیبردم که خود سرگشته و سالک راه بود. همنشین کوه و صحرا و رود میشدم و
این برایم نوعی نیایش بود.
هنوز هم زیارت سنگ و سبزه و آب، مرا به دیدار خویشتن میبَرد.
امسال اما، حال غریبی داشتم...
پیش از رمضان بارها وقت سحر زمزمه میکردم:
بیان کلمه حق مرارت دارد. بیان کلمه حق مرارت دارد...
چون فرو آیى به وادى طلب
پیشت آید هر زمانى صد تعب
گذری به اسپانیا «سانتیاگو دِ کمپوستلا» Santiago de Compostela
دریچه زرد. اسماعیل وفا یغمائی
افتاب خواهد دمید
مردم. ایران و طبیعت ایران در خطرند
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر