گاست و هایزر و گوادلوپ عاقبت از ما غُبار مانَد

ای آبِ زلال بعد از گذشتن از هزار رود خشک به تو رسیدم. چرا سَر از عهد بوق درآوردی؟ چرا به داغ و دَرفش کشیده شدی؟ تو با چشم‌بند و دست‌بند چه نسبتی داشتی؟ چرا خونِ آن همه جانِ شیفته را بر زمین ریختی؟ هنوز و تا همیشه خاطره‌ات زنده است. دلم می‌خواهد دوباره در آغوشت گیرم و سَر بَر شانه‌هایت بگذارم. باور ندارم جهل و تیرگی عمرِ جاودان دارد، باور ندارم اصالت با تاریکی است. درنگ کن، درنگ‌کردنی، روشن می‌گردد تاریکیادامه... لطفاً اینجا را کلیک کنید