اسماعیل وفا یغمائی.یادی از مردی ساده و ارجمند. مردی که به من شعر و محبت این مردم و آب و خاک را آموخت یک دوست . دوستی که همیشه در کنار من قدم میزند.همایون یغمائی

بیست وچهارمین سالگرد سفر مردی که نخستین آموزگار من بود

با همه نوع آدمی رفیق بود. من با او ودوستانش برادران آزاده ،که مغازه دار و بهائی بودند در سراوان در هفت سالگی فهمیدم بهائی ها آدمهای خوبی هستند. در سراوان رفیق مولوی شهداد و مولوی عبدالعزیز دو عالم سنی بود و گاهی میرفت تا با آنها خلفای سنی را بشناسد. بلوچها را بسیار دوست داشت.در خاش با دوستش آقای بهمنی من زرتشتی ها و در یزد با دو رفیقش برادران حاجی مطیا دانستم کلیمی ها هم مثل همه هستند و در روستا با عمو شیخ دنیائی داشت. شوخ بود. بسیار شوخ در عین حال تند و تیز و عصبی مردی سرشار زندگی و تکاپو. با درختها مثل انسان برخورد میکرد و هر وقت درختی که کاشته بود بار آور میشد نزدیکان را به تماشا میبرد........ادامه