از زمزمه های ولگردی پیر که ترانه هم میسرود. اسماعیل وفا یغمایی

چنین که می‌تازند جهانداران

بر خون ما و سکه‌های طلا

 بزودی علف هم نمی‌شود خورد

[ منظور شمایان نیستید

با ماتحت‌های معطرتان

از این پائین از خودمان صحبت می‌کنم

از هفتاد، هشتاد، و سرانجام نود درصدی‌ها

بزودی ما علف هم نمی‌توانیم بخوریم]

ادامه