پیش از حمله مغول ودر فاصله استقلال ایران به ضرب شمشیر دلاواران ایرانی بویژه یعقوب لیث، تا قرن هفتم ادبیات ایران در وجه غالب اینه شادیها بود .حمله مغول و غلظت فضای سوگ و نوحه و رشد فرهنگ مسموم و بیمار سازآخوندی- اسلامی این فضا را بشدت تضعیف کرد. سرود اردیبهشت اثر دقیقی نمونه ای از شادیانه هاست.
برافكند اي صنم ابر بهشتي
زمين را خلعت ارديبهشتي
بهشت عدن را گلزارماند
درخت آراسته حور بهشتي
جهان طاوس گونه گشت ديدار
زمين برسان خون آلوده ديبا
هوا برسان نيل اندوده مشتي
بدان ماند كه گويي از مي و مشك
مثال دوست بر صحرا نبشتي
زگل بوي گلاب آيد ازآن سان
كه پنداري گل اندر گل سرشتي
به طعم نوش گشته چشمه آب
به رنگ ديده آهوي دشتي
چنان گردد جهان هزمان كه گويي
پلنگ آهو نگيرد جز به كشتي
بتي بايد كنون خورشيد چهره
مهي كو دارد از خورشيد پشتي
بتي رخسار او همرنگ ياقوت
م‍ئي برگونه جامه كنشتي
دقيقي چارخصلت برگزيدست
به گيتي در زخوبيها و زشتي
لب بيجاده رنگ و ناله چنگ
مي خونرنگ و كيش زرد هشتی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر