دریچه زرد. اسماعیل وفا یغمائی

دریچه زرد. اسماعیل وفا یغمائی

افتاب خواهد دمید

افتاب خواهد دمید

مردم. ایران و طبیعت ایران در خطرند

. فراموش نکنیم کورش نماد آغاز تاریخ واقعی ایران در مقابل تاریخ جعلی آخوند و مذهب ساخته است. کورش نماد هویت واقعی ایرانی در دور دست تاریخ است. گرامی اش داریم.بیاد داشته باشیم و هرگز فراموش نکنیم :در شرایط بسیار خطیر کنونی در گام نخست و در حکومت ملایان و مذهب مجموع جامعه انسانی ایران،تمامیت ارضی ایران،و طبیعت ایران در سراسر ایران در تهاجم و نکبت حکومت آخوندها در خطر است. اختلافات را به کناری بگذاریم، نیروهایمان را در نخستین گام در راستای نجات این سه مجموعه هم جهت کنیم و به خطر اصلی بیندیشیم .

این است جهان ما در این لحظه

این است جهان ما در این لحظه
روی تابلو کلیک کنید

کرونا وزمین ما

کرونا وزمین ما
روی تصویر کلیک منید

در گذرگاه تاریخ ایران. اسماعیل وفا یغمائی

در گذرگاه تاریخ ایران. اسماعیل وفا یغمائی
تاریخ دوران باستانی ایران

۱۴۰۳ مرداد ۱۵, دوشنبه

درسی و یکمین سالگرد ترور دکتر شاپور بختیار بیشتر بدانیم

محمدرضا پهلوی و شاپور بختیار*  از تهران گفتند که بختیار باید هرچه زودتر کشته شود
*از محکومیت به قتل بختیار  تا استقبال رسمی در تهران
*چرا آزادی قاتل بختیار برخلاف قوانین فرانسه است؟
*پیشه بدفرجام صدارت و سرنوشت یگانه بختیار
*اولین رئیس‌جمهور ایران در مورد آخرین نخست وزیر مشروطه چه می‌گوید؟
*بختیار؛ سرشتی ویژه که قدرش را ندانستیم
*مقدمه رساله دکترای بختیار درباره رابطه دین و قدرت

*گفت و گو با فرح پهلوی در باره شاپور بختیار و آخرین ماه های نظام پادشاهی

بختیار و شعر و ادبيات ايران

۲ نظر:

همنشین بهار گفت...

سلام بر شما
در سایت خودم؛
بخش غبارزدایی از آینه‌ها،
مطلبی با عنوان:
«بختیارِ» با اختیار، و نامه‌هایش به خمینی

ثبت شده، اگر مایلید از آنجا ببینید و یا بردارید.

http://www.hamneshinbahar.net/article.php?text_id=131

همنشین بهار

jahandid گفت...

با درود به ازاديخواهان و ايران دوستان عزيز،

ياد شادروان بختيار هميشه در تاريخ ميهنمان به نيكى از خاطرها خواهد گذشت. بختيار براستى كه تنها شانس تاريخى ما كه در دام اين وحوش تبهكار فرو نرويم. اى عجب از ان ياران خائنى كه او را در بزرگ ترين بزنگاه تاريخ ايران رها كردند و از پشت بر او خنجر زدند. خنجرى كه تا دسته در قلب مام ميهن فرو رفت و آه از نهاد همه براورد. و چه دير و نوش دارويى بود كه بعد از مرگ ازادى و فرهنگ ما به ميدان گسيل شد. كسى كه بزرگترين نياز تاريخيى ما را شناخته بود و ميخواست دين و مذهب سياهى و تباهى را از دامن زندگانى مردم پاك كند. چه حيف كه خودخواهى هاى بيمار گونه اين فرصت تاريخى را از ما ربود.

روانش شاد و يادش جاودان