اگرچه
در بحث تاریخ جهان از ماموت تا فیسبوک، رویدادهای مربوط به ایران هم اشاره شد، اما به میراث مکتوب
نیاکان‌مان نپرداختم. از آنجا که به قول فردوسی «شکاریم یکسر همه پیش مرگ» و
هیچکس نمی‌داند کی و کجا خواهد افتاد، دوست دارم قبل از آنکه آن رفیق شفیق را
با تبسم در آغوش گیرم و غبار شوم، غبار از یادمان گذشتگان بزدایم حتی اگر به
اندازه یک پر کاه باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر