جنایت های رژیم جمهوری اسلامی در دهه ی شصت به حد کافی دهشتناک و غیر قابل دفاع هست که ما مجبور نباشیم با دروغ های شاخدار، شهادت های واقعی از زندان را نیز زیر علامت سئوال ببریم.براستی چه نیازی به دروغ بافی است با وجود اینهمه واقعیت آشکار در رابطه با جنایات رژیم در زندانها چه در دهه شصت و چه بعد از آن؟ چرا با دروغ گفتن دستهای خون آلود رژیم جمهوری اسلامی را در جنایاتش می پوشانیم؟ مگر رژیم جمهوری اسلامی از دهه شصت تا کنون جز شکنجه و اعدام در زندانها کار دیگری انجام داده است؟ مگر مدرک از واقعیات شکنجه کم داریم که به دروغ بافی می پردازیم؟ مگر اینهمه اعدام و کشتار در زندانها برای محکوم کردن رژیم جمهوری اسلامی کافی نبوده است؟ بر زندانیان سیاسی است که اینگونه دروغ پردازی ها که به واقعیات شکنجه و اعدام در زندانها خدشه وارد می کند، را محکوم کنند..............ادامه مطلب
دریچه زرد. اسماعیل وفا یغمائی
افتاب خواهد دمید
مردم. ایران و طبیعت ایران در خطرند
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۳ نظر:
سلام خانم اقبال. ممنون از نوشته ارزشمندت.
واقعیت این است که این عده سالهاست که در زمین رژیم بازی می کنند. آیا اگر احمد شهید یک هیات را مامور رسیدگی به همین ادعاها کند و کذب بودن آن برایش آشکار شود و به این نتیجه نمی رسد که بقیه ادعاهای مخالفین رژیم هم از همین سنخ است و آیا نسبت به همه ادعاها مشکوک نمی شود؟ اینها سالهاست که با مجموعه عملکردشان به این رژیم یاری رسانده اند.
شاهد
متاسفانه همه حقیقت را به دروغ هایشان آلوده کرده اند. اینهم زندانی سیاسی و اینهمه شهادت های واقعی از شکنجه ها و اعدامها چه نیازی این خانم یا تشکیلات این خانم به دروغ گفتن دارند؟ برای چه اینکار را می کنند ؟ من که نمی فهمم!
این خانم نرگس را من می شناسم. قبلا به من میگفت که ده سال زندان بوده! بعدها فهمیدم که کمتر از دو سال بوده است. یکبار هم در جمعی گفت که در قبرهایی که حاج داوود به پا کرده بود محبوس بوده بعد معلوم شد که آنزمان ایشان در خارج کشور بوده است. من نمی دانم این خانم چرا نسبت به زندان خود دروغ میگوید و برایم جای تعجب دارد؟
پروانه
ارسال یک نظر