شش رباعی. اسماعیل وفا یغمائی

اینان که زخون ملت ما مستند
بنگر! همگی شکل خداشان هستند
یکسر شده ذوب در خداشان زین رو
از آدمی و ز ادمیت رستند
***
اینان به بهشت اگر که ماوا دارند!
درنزد خدا! گر این کسان جا دارند
لعنت به هر آنکسان که ما را باهُل
وارد به چنین جهنمی وا دارند
***
نقاش جهان چو نقش اینان بکشید
بر تخته نقاشی خود قدری رید
آنگاه بجای رنگ در غایط زد
نوک قلم وشد رخ آخوند پدید
***
ای وای به ما که مادر ما ایران
گردیده اسیر دست این جانوران
تا کار به دست این شکمپایانست
ایران همه ویرانه و ویران ایران
***
یکروز! کشد سیفون خود را تاریخ
و زترس شود ریش تمامیشان سیخ
وآنگه هللللللفی و نماند اثری
نز «ریخ» و نه از«دفتر» و از مکتب «ریخ
***
ای شبزدگان سحر گهان خود مائیم
گامی به جلو! که ما خود فردائیم
در ماست خدا! خدا خدا تا کی و چند
گر «جمع» شویم ما همان «یکتا»ئیم