محمدعلی اصفهانی جهان بينی، اراده ی برتر، و تقدير نوعیِ انسان

جهان بينی، نگاه کلی به جهان است و تعبير عام جهان. جهان را ديدن، و آن را تعبير کردن. به تناسب دانسته ها و ندانسته ها. و به تناسب واقعيت ها آن گونه که هستند، و آن گونه که نيستند اما تصور می شود که هستند.و اين تعبير کردن، حرکت در ذهن است، که در نقطه ی تلاقی خود با بيرون ذهن ـ اگر تا بيرون ذهن، امتداد داشته باشد ـ تبديل به عينيت می شود. يعنی در ترکيب با عينيتِ بيرون ذهن، جزيی از آن می شودجهان بينی، اراده ی برتر، و تقدير نوعیِ انسان.