.jpg)
|ایرانیان باستان همه ماههای سال را سی روزه محاسبه
می‌کردند و پنج، شش روز باقی‌مانده را «پنجۀ دزدیده» می‌نامیدند و در پایان
سال قرار می‌دادند. همچنین هر روز نامی داشت و به ایزدی (فرشتۀ موکلی)
منسوب بود و در مواقعی که روز و ماه همنام می‌شدند، جشن می‌گرفتند؛ مثلا
چون شانزدهم هر ماه «مهرروز» است، در «مهرماه» آن را «جشن مهرگان»
می‌نامیدند و گرامی می‌داشتن
ادامه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر