زمان درنگ نمی کند و درازی عمر آدمی به درازای عمر زمان نیست .بهمن امینی مدیر و موسس انتشارات خاوران در شهر لیون درگذشت . او بی‌صدا در این هیاهو رفت. بهمن امینی یک فعال سیاسی به تمام معنا بود. در طول ۳۰ سال فعالیت انتشارات خاوران حدود ۱۰۰ عنوان کتاب از نویسندگان به نام ایرانی منتشر کرددرگذشت او فقدانی ملموس در جامعه تبعیدیان و پناهندگان سیاسی است. nsj تسلیت به نزدیکان و دوستدارانش. .
دریچه زرد. اسماعیل وفا یغمائی
افتاب خواهد دمید
این است جهان ما در این لحظه
روی تابلو کلیک کنید
کرونا وزمین ما
روی تصویر کلیک منید
در گذرگاه تاریخ ایران. اسماعیل وفا یغمائی
تاریخ دوران باستانی ایران
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۲ نظر:
با ابراز تاسف و تسلیت و درد نسبت به خودمان باقیماندگان مرده پرست.
بدبختانه ما ایرانیان از هر قشر و طبقه اش و بخصوص ما ایرانیان خارج کشور یدک کش"سیاسی"،تا فردی زنده است، هیچ نه یادی از او می کنیم و نه حتی یک سرکی به او می زنیم که بار غم غربت و تبعید را کمی هم شده از روی دوشش برداریم.یا باید خیلی صاحب اسم و نامی باشد،مثل فلان امیر زاده یا شاهزاده،یا فلان عضو رده بالای حال و یا اسبق فلان جریان سیاسی، یا شاعری و نویسنده ای وووو که خیلی اسم در کرده باشد،حتی اگر دیگرانی باشند که از آنها بیشتر آینده نگر باشند و گاهی گاهی بر روی انترنت و بر سایتی مطلبی یا نوشته ای کوتاه"تک انگشت نگاری" کرده باشند و موضع شدیدتری در برابر رژیم و عواملش داشته باشند .
برویم و بروید عجالتا برای خود اگر صاحب اندیشه مذهبی هستیم و یا هستید مراسم تسلیت خود را قبل از اینکه بر ا نترنت از درگذشت ما یادی شود،در گذشت خویش را یادمانی بگیریم، و اگر صاحب مذهبی نیستیم و نیستید،شب هنگام که سر بر بالین می گذاریم یک دسته گل"خر ذهره" بر بالای سر خویش بگذاریم قبل از اینکه دیگران دسته های گل سرخ آغشته به خون دل ما را بر تابوتمان پرتاب کنند.
وای بر ما که سالهاست در خود و خود خواهی و خود پرستی خویش مرده و پوسیده ایم .
سایه 2
با نظر آقای اخلاقی کاملا موافقم. یادمان رفته که ما آدمها به هم راه داریم با هم مربوطیم و اگر پیوند هایمان را با هم قطع کنیم از قوانین حاکم بر گیتی تخطی کرده و نتیجه اش را هم می بینیم. نتیجه اش چیه؟ رنج! افسردگی! خشم و نفرت!
بشر تنها با پیوستن به قوانین حاکم بر کل گیتی انرژی لازم برای بقا را کسب میکند و یکی ازین قوانین، پیوند های عطوفت آمیز با باقی نوع بشر و مسافران زمین است. دشمنان بشر را رها کنید. از انها حرف نمیزنم ولی هر جا انسانی را دیدیم که دارد بذری برای زمین و گیاهان و حیوانات و انسانها می کارد، باید از او سپاسگزاری کرد. دستش را فشرد. راه برایش باز کرد. دلجوئی کرد به مدد او شتافت. اگر چنین کنیم رشته هائی که با آنها دشمنان بشریت تا به امروز همه ما رابه بند کشیده اند شل میشود و نجات پیدا می کنیم. در درجه اول از رنج بردن
ارسال یک نظر