هم رزم و همسنگر گرامی، جناب آقای غلام عسگری،

هم رزم و همسنگر گرامی، جناب آقای غلام عسگری، سلام.ما، بخشی از دوستان سیاسی شما در بلژیک، پس از آگاهی از اعتصاب غذای شما، سخت نگران شدیم. بدین منظور، برای رایزنی ‌و چاره اندیشی، امروز عصر گرد هم آمدیم. ما بر این گمان هستیم که زنان. کارگران، معلمان، دانشجویان، غارت شدگان و به طور کلی همه آنانی که در میدان های سرنوشت ساز نبرد های گوناگون با دژخیمان دین پیشه چیره بر میهن ما آماده اند، به برخورداری از انباشت تجربیات

مبارزاتی امثال شما نیازمند هستند و می‌توانند از آن بهره گیرند. این اعتصاب غذا برای تندرستی شما زیان آور است.
امیدواریم که خواهش ما را برای پایان بخشیدن به این اعتصاب بپذیرید. دوستان و آشنایان را از نگرانی برهانید. انگیزه های والای شما زمانی به بار می نشیند که در اوج تندرستی به مبارزه تاریخی زحمتکشان میهن یاری رسانید.

تندرست، شاد و پایدار باشید.
یازده دسامبر ۲۰۱۸
محمد رضا روحانی، عضو کانون وکلای دادگستری مرکز
و
دوستان شما در جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران:
داوود احمدلو
رسول کناره فرد
فریبرز مهران ادیب
منوچهر سالکی
جلیل حسینی
انور میرستاری
پاسخ آقای عسگری:
همرزمان و استاتید بزرگوار،
درودهای صمیمانه این پیر درد کشیده را صمیمانه پذیرا باشید.
یاران لازم می دانم از لطف و محبت و بزرگواری و احساس انساندوستی شما قدردانی و سپاسگزاری داشته باشم.
زیرا شک ندارم ابزار لطف و نگرانی شما نسبت به ادامه اعتصاب غذای من از سراخلاص و دوراندیشی می باشد. امید است این کارگر کم دانش همواره افتخار بهرمندی از تجربیات و الطاف بزرگانی چون شما را داشته باشم.
اما آنچه باعث می شود تا من در تبعید و دور از همکاران و هموطنانم اقدام به اعتصاب غذا کنم، عدم امکان در کنار آن ها بودن است. چرا که طی سی و پنج سالی که در ایران افتخار انجام وظیفه در دفاع از حقوق جامعه کارگری و زحمتکشان را داشته ام بدون در نظر گرفتن پست و منافع شخصی تا آخرین نفس و احقاق حقوق و مطالبات آن ها ایستادگی و برانجام و طائفم مصر بودم و در این راه بسیار خسارت های جبران ناپذیری، خود و خانواده ام متحمل شده ایم که موجب مباهات و افتخارمان می باشد.
عزیزانم طی هجده سال تبعیدم، اگر چه دمی از همراهی و رساندن صدای آن ها به گوش جهانیان با کمک انسان هایی چون شما باز نایستاده ام. اما به علت ظلم و ستم و ناروایی های روز افزون حاکمان دینکار بر جامعه کارگری، یعنی مولدین سرمایه های کشور بارها بر اثر فشار روحی اقدام به اعتصاب غذا کرده ام. زیرا یکی از آرزوهای دیرینه من مردن در میدان مبارزه است. اما فعلا چاره ای جز پذیرفتن تقاضای دوستانه شما را جهت توقف اعتصاب غذای خود ندارم.
برایتان بهترین ها را آرزومندم.
به امیدفردای آزادی. متحد و پیرروز باشید.
با سپاس و احترام غلام عسگری فعال کارگری در تبعید.