بخشی از شعر استاد م. سحر. ... در بارگاه خلیفه
ای لیدر ِ «راهِ رُشد» ِ ایران
تُف کن تو به طاس ِ شستشویم
تا صورت ِ خود در آن بشویم
من بارکش ی خر ِ امامم
سرگین ِ سگت نهار و شامم
هر نکته که این امام فرمود
این سگ به خلاف لب نیالود
رهبر که بوَد ولی و مولا
پس طاعت ی امر ِ اوست اولی
هرچند که من سگ ِ ولیّ ام
چون گربه ِ مرتضی علیــّم
از هر طرفی رها کنندم
با پا به زمین رسم هماندم
این گربه اگر صفت ندارد
با دوست مخالفت ندارد
ا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر