این پیام را پیش از سال تحویل به رسانه های ایرانی مانند تلویزیون پارس و....بقیه رادیو تلویزیونها برسانید بسیار بایسته(مهم) است ، گامی کوچک با سرانجامی بزرگ
ترا می ستاییم ای خوشبوترین گوهر
که ایران را آفریدی
تا شهبانوی کشورها شود
دوستان گرامی، نه تنها رسانه های حکومت ننگین دامن اسلامی، بلکه با اندوه بسیار دیده می شود بسیاری از رسانه های پارسی زبان برون مرزی هم با بی شرمی تمام،سال نو ایرانی را با یاوه هایی مانند:
یا مقلب القلوب و الابصار یا مدبرالیل و النهار
یا محول الحول و الاحوال حول حالنا إلى أحسن الحال
آغاز می کننداین یکی از شرم آورترین کارهای ننگینی است که شوربختانه شمار بزرگی از هم میهنان ما بی آنکه بدانند که با خود و با فرزندان خود چه می کنند انجام می دهند.
بیایید امسال همه با هم بر این دفتر ننگین مُهر پایان بزنیم... بیایید بجای بر زبان آوردن واژه های دُرُشتناک عربی که چَم (معنی) آنها را هم نمی دانیم ، با واژه های زیبا و شورانگیز پارسی سال نو خورشیدی را بیاغازیم و به نیایش خداوند جان و خرد برخیزیم.
امسال بیایید همه باهم نوروز را با این نیایش بیاغازیم.و بکوشید تا این نیایش بدست شمار بیشتری از هم میهنان برسد...
....
با دستهای برافراشته و خواهان خشنودی بتو روی می آوریم ای دادار بزرگ، تا بهترین سرود ستایش خود را به درگاهت بر افرازیم .
ترا می ستاییم ای خوب تر از هر خوب ، که سِپِهرِ بی کران را فراز گُستردی و خورشید تیز اسبِ جاودان پیروز را روشنی بخش آن کردی، تا پرتو زرین اش غُبار تاریکی از چهره ی زمین برگیرد، و رویش و بالش گیاهان، و پویش پویندگان را فراهم آورد .
تا آدمی راه از چاه باز شناسد و شایست از ناشایست بداند.
ترا می ستاییم ای بزرگترین سزاوار ستایش که گردونه ی ماه را گردن آویزِ سپهر کردی تا با سیمینه پرتو اش پَهنه ی بی کران آسمان را روشنایی بخشد و سپاه تاریکی را بتاراند.
ترا می ستاییم ای نیک ترین گوهر،
که فَرّ کیانی نیرومند را آفریدی
آن فَرّ بسیار ستوده، و کار آمد و چالاک را،
فَرّی که بدان آ فریدگان را پدید آوردی،
فراوان و خوب،
فراوان و زیبا،
فراوان و دلپذیر،
فراوان و کار آمد،
فراوان و درخشان .
ترا می ستاییم ای خوشبوترین گوهر:
که ایران را آفریدی:
تا شهبانوی کشورها شود .
البرزِ بالا بلند را آفریدی تا آرش کمانگیر تیرش را از فراز آن بپراند و مرزهای ایران را تا فراسوی پندار بگستراند.
الوند برفپوش را آفریدی تا فَرّ ایران را در گنجنامه ی خود جاودان نگه دارد.
زاگرُس سخت گذر را آفریدی تا دشمن از ایران دور بدارد.
رودِ اَرَس، و کارون فراخ بستر، و دریای خزر و دریای همیشه پارس را آفریدی تا ایران را جاودان بالنده بگردانند.
در آستانه ی سال نو، سرود ستایش ما را که از ژرفای دل فراز می شود بشنو و خواست هایمان را برآورده ساز.
نیروی پایداری را در ما بیافزا، تا بر کاستی ها چیره گردیم، و در پیکار زندگی سربلند باشیم و پیروزگر.
به ما تندرستی و توانایی ارزانی بدار تا همه ی آن چیزهایی که به زندگانی شکوه می بخشند را فرا چنگ آوریم .
بشود که روشنایی تو بر زندگانی ما پرتو بیافشاند.
بشود که در خانه هامان فرزندانی زیبا پیکر و دانا و توانا زاده شوند...
فرزندانی نیرومند و گویا و خرد گرا و رزمنده در راه کشور...
فرزندانی با هوش و دانش و توانش، و با فر و فرهنگ...
فرزندانی آراسته به اندیشه و گفتار و کردار نیک، که در یابند خانه و خانواده و روستا، و شهر و کشور را.
ما را به دانش و توانش آراسته بگردان تا خواستِ ترا که پیشرفت و نو سازی جهان است جامه ی کردار بپوشانیم، و زمین را جشنگاهی بسازیم برای آب و خاک و گیاه و جانور .
این سال نو خورشیدی را بر همه ی مردم جهان، بویژه به هم میهنان خوب ما در هر کجای این جهان فراخ دامن که هستند خجسته بگردان و خان شادمانی را فراروی همگان بگستران.
ایدون باد و ایدون تر باد.
بزودی ناهمسانی(تفاوت) بین خداوند را با الله در نامه دیگری برایتان می نویسم. هومر آبرامیان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر