خدا واره ی من اسماعیل وفا یغمائی

 

خدا واره ی من

اسماعیل وفا یغمائی

بیچاره توأم ! تو فقط چاره ی منی

من هیچ کاره‌ام ! تو همه کاره ی منی

خوش میبری مرا تو به موج جنون عشق

دریای مست و رودی و جوباره ی منی

خوش میکشی مهار دلم را کشان کشان

گویی : بیا بیا که تو آواره ی منی

شستم به اشک قلب تو، شاید که نرمشی

اما هنوز سنگدل و خاره ی منی

بر سر فکنده زلف ترا دل ،چنان حجاب

گوید ترا:که تا به ابد ساره ی منی

غرق شبم زچشم سیاهت ولی بدان

خورشید زندگانی و مهپاره ی منی

شد برده ی رخ ات دل من،طوق بندگی

بر گردنست و لیک به سر یاره ی منی

گویند عاقلان:حذر!شیطان توست او

گوید «وفا » توئی که خدا واره ی منی

ساره:پارچه ای که بر کمر پیچند و بر سر گشند

یاره:تاجی که شهریاران بر سر نهند