پایان ماه رمضان ماه آخوند و منبر و سوگ خجسته باد اسماعیل وفا یغمائی

 

پایان ماه رمضان ماه آخوند و منبر و سوگ خجسته باد

اسماعیل وفا یغمائی

از حافظ بزرگ پیام و خبر رسید

ماه عزا و روزه و زوزه به سر رسید

جامی به کف بگیر و لب یار را ببوس

دور خرافه رفت و نوید سحر رسید

شد گوش مردمان کر!از بس ز شیخ شهر

هی واق واق و عرّوعر مستمر رسید

با پوزش از الاغ و سگان کاش این دو بانگ

جای دعای شیخ به هر کوی و در رسید

اینان کی اند ریش درازان اجنبی

با آن خدایشان که ز عصر حَجَر رسید

با دینشان که مجتمع فاضلابهاست

وز او به هر چه خیر شررها ز شر رسید

این سنده بر سران زکجا آمدند؟ کز

آنان به چار عنصر ایران تبر رسید

ز آنان به خاک کورش و زرتشت دمبدم

زآن بهمن پلید ز دوزخ شرر رسید

یک مشت دزد و جانی و جلاد و بیشرف

زآنان چه بود آنکه به ما مستمر رسید

جهل و خرافه نکبت و ترس از بتی پلید

زعمّان بگیر تا به خزر سر به سر رسید

جنگل بسوخت آب بخشکید خاک مرد

تا شیخ بیشرف سوی ما از سفر رسید

شه رفت و شیخ آمد ورفتیم تا کجا؟

هنگام بحث فَرج و جناب ذَکَر رسید

هنگام بحث روزه و خمس و نماز شب

هنگام سوگ مادر و قتل پسر رسید

هنگام نان ربودن ملّا ز خوان خلق

هنگام دست خالی هرکو پدر رسید

بگذر زشیخ و رو به خداوند شیخ کن

کز او ضرر ز بعد ضرر در ضرر رسید

بگذر ز شیخ روی به آئین شیخ کن

کز او خطر ز بعد خطر در خطر رسید

بگذر ز شیخ و رو به کتابش نما ببین

کز اوبتر ز بعد بتر از بتر رسید

چون سر کنم حکایت این خاک پاک را

کز اندهش مرا به دل و جان شرر رسید

بادا که عزم ملت کورش دهد خبر

شد کاوه خلق دوره ی ضحّاک سر رسید

جان ودلم ز ابر غم و درد گشته پر

از حافظ بزرگ پیامی چو زر رسید

ساقی دهان خود ز می سرخ پر نما

بوسی بده که صبر «وفا» هم به سر رسید

عمرش گذشته است به تلخی مکن درنگ

وقت نثارآن دو لب چون شکر رسید