تا زنده ام،زآن پس که بمیرم. اسماعیل وفاچهارم دسامبر دو هزار و هشت
تا زنده ام ای شیخ چو برقم که بسوزم
بنیان سیه کار ترا و بفروزم
صد شعله به هر شاخه ات از آتش عصیان
زآن پس که بمیرم که نباشم منم آن باد خروشان
در هر نفسش خفته به بنیاد دژ ظلم تو توفان
تا انکه غباری ز تو بر جای نماند
بر دامن پاکیزه ی این میهنم، این مادرم، ایران
بنیان سیه کار ترا و بفروزم
صد شعله به هر شاخه ات از آتش عصیان
زآن پس که بمیرم که نباشم منم آن باد خروشان
در هر نفسش خفته به بنیاد دژ ظلم تو توفان
تا انکه غباری ز تو بر جای نماند
بر دامن پاکیزه ی این میهنم، این مادرم، ایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر