شب درآمد چو شمع سوزان شو// ناب شو آفتاب عريان شو// پيرهن را رها نمودي و تن// با تو ماندهست، تن رها، جان شو// دود شو دود گرم خاطرهها// به نگاهم برآ و رقصان شو //جام شو باده باش مستي شو //گاه رؤيا و گاه هذيان شو// گيسوان را پريش كرده چه سود //همچو گيسوي خود پريشان شو// در ميان هزار شعله ي راز// سايه سان آشكار و پنهان شو //تيره تر شو چو شب چو سايه چو وهم //شعله شو شور شو درخشان شو //دف و كف شو نوا و ناز و نياز //همچو رودي زقله ريزان شو //جان عصيان و شور و طغيانم// جان طغيان و شور و عصيان شو 1368
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر