اين شعر، مال
هشت ـ نه سال پیش است. سال اعتصاب بزرگ کارکنان شرکت واحد. و همينطوری
بی هوا نوشته شده بود فکر می کنم. به عنوان چيزی شايد شبيه زمزمه ی من
در گوش ما مثلاً.
«ما يی که همچنان، مجذوب خواب های کهنه ی خويشيم، بر بال قصه ها».
و يک نفر بايد از بال قصه ها پايین بياوردمان و بيدارمان کند و ب
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر