خانم‌ها و آقایان محترم، دوستان دانشور و فرهنگ‌ورز، در این شبِ سردِ مه‌آلود که به‌قول تَنسَر Tansar -
در نامه به گُشْنَسپْ(شاه طبرستان) ـ تمیز حقیقت از میان برخاسته و سیرت
انسانی رها گشته‌است، به شما سلام میکنم. سلامی پُر از گرما و امید.خواهران و برادران عزیز، در بحث دولتمردان عصر رضاشاه، پیش‌تر، به اندیشه‌ها، آرزوها و رنج‌های سیدحسن تقی‌زاده، علی‌اکبر خان داور، تیمورتاش و نصرت‌الدوله فیروز اشاره
نموده‌ام. در این بخش به یکی از فرهیختگان تاریخ معاصر ایران که براستی
ذُکاءالمُلک بود و در آسمان مه‌آلود زمانه خویش، چون «فروغ»ی درخشید،
می‌پردازم. محمدعلی فروغی، شاهدِ دورانِ گُذار، که همچون بزرگان عصر
روشنگری، چندساحَتی بود.
مقاله مربوط به این بحث
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر