ایران خدا و ملّت من قبله گاه من اسماعیل وفا یغمایی

 

ایران خدا و ملّت من قبله گاه من

اسماعیل وفا یغمایی

باز ای وطن به روح بهاران قرین شوی

رنگین ز هفت رنگ چو دیبای چین شوی

ای خاتم گران سلیمان ز دست دیو

بیرون شوی و صاحب صدها نگین شوی

ای خلق پر شراره پس از صد خزان سرد

در هر کران باغ وطن لاله چین شوی

این سرزمین زتوست نه از شیخ و نی فقیه

بر خیز تا که فاتح این سر زمین شوی

بر خیز ای خمیده ز غم تا که از کمان

بر چشم دشمنان چو خدنگ از کمین شوی

خواهند سر فکنده فقیهان ترا و آه

دور از تو باد تا که دمی این چنین شوی

شب یکسر از سیاه بر آمد شده ست وقت

یکسر ز فرق تا به قدم آتشین شوی

شد تجربت طریق چپ و راست سالها

تا کی به راه- گمشدگان همنشین شوی

از کهنگان ِمرده ی وارفته کن گذر

وقت است تا که در پی دینی نوین شوی

ور رفته ای ز شاه به شیخان درود گوی

آن به ز شرم ساکن زیر زمین شوی

خون سه نسل ریخته برپوستین تو

تا خود به دوش شیخ چنان پوستین شوی

بیزارم از خدا و مرام وطریق شیخ

وز تو اگر به دشمن ملّت مٌعین شوی

ایران خدا و ملّت من قبله گاه من

خواهی اگر به دین وفا نکته بین شوی