دریچه زرد. اسماعیل وفا یغمائی

دریچه زرد. اسماعیل وفا یغمائی

افتاب خواهد دمید

افتاب خواهد دمید

مردم. ایران و طبیعت ایران در خطرند

. فراموش نکنیم کورش نماد آغاز تاریخ واقعی ایران در مقابل تاریخ جعلی آخوند و مذهب ساخته است. کورش نماد هویت واقعی ایرانی در دور دست تاریخ است. گرامی اش داریم.بیاد داشته باشیم و هرگز فراموش نکنیم :در شرایط بسیار خطیر کنونی در گام نخست و در حکومت ملایان و مذهب مجموع جامعه انسانی ایران،تمامیت ارضی ایران،و طبیعت ایران در سراسر ایران در تهاجم و نکبت حکومت آخوندها در خطر است. اختلافات را به کناری بگذاریم، نیروهایمان را در نخستین گام در راستای نجات این سه مجموعه هم جهت کنیم و به خطر اصلی بیندیشیم .

این است جهان ما در این لحظه

این است جهان ما در این لحظه
روی تابلو کلیک کنید

کرونا وزمین ما

کرونا وزمین ما
روی تصویر کلیک منید

در گذرگاه تاریخ ایران. اسماعیل وفا یغمائی

در گذرگاه تاریخ ایران. اسماعیل وفا یغمائی
تاریخ دوران باستانی ایران

۱۴۰۴ فروردین ۳, یکشنبه

مرضیه در سوم فروردین صد و دو ساله میشود زنده و زیبا و جاودانه در دلها وفرهنگ ایران


...نیستی تو !سنگ گوری،گمشده
درگوشه ای از
            کهکشان
                درکهکشان
                        تا کهکشانها
نیستی تو
       جسم بیجانی،
        نهان درناکجای بی نشان خاکدانی،
در کرانی بیکران
             از آسمان،
                    در آسمان  
                            تا آسمانها
                          [چیست این عالم نمیدانم]
 سوز بودی ساز بودی،
                نغمه و آواز بودی
سوز هستی ساز هستی
         همچنان آواز هستی
               در گلوگاه زمانها
                            در زمانها
                                تا زمانها......
ای از آن «ناهستی» آغازکز ان شعله زد «هستی»
[وین همه بالا بلندی در درون ما ،و پیرامون ما
وین همه پستی به پیرامون ودردا در درون ما]
ای از آن آتش
که در آغاز هستی شعله ور شد
 بر دمیده
ای زقندیل هزاران ماه و اختر
از  زمانها تا زمانها
کهکشان تا کهکشانها
آسمان تا آسمانها
بیکران تا بیکرانها
                 پر کشیده،
پابرهنه
        موی افشان
                همچو هستی
                        ناب و عریان
ز آتش و آب و زخاک و باد
نغمه خوان و شاد و در فریاد
از غبار و سنگ
            تا کاج و
                سپیدارو
                        صنوبر
تا به آهو، تا کبوتر
 درمسیر راههای بی نشان رازها 
                           [ای کولی زیبا] دویده
تا به اینجا،
        این زمین،
             این آسمان،
                این مردمان و این زبان
                            ایران زمین ما رسیده
تا بخوانی
        تا بخوانی
                با دهانی
                    با زبانی
 که نخستین بار در آغاز آن آتش غزلخوان شد
از جهانها 
          تا جهانها
                      پله
                          پله
     از کران بیکران اولین
    تا بیکران در بیکران در بیکرانهائی
   که بی فرجام و بی مرگ اند
  [چیست این عالم نمیدانم
  نخواهم نیز دیگر تا بدانم]
مرگ را باور ندارم
[چون خدای عامیان]
هرچند برگور تو استاده
مرگ را باور ندارم
گرچه می بینم که باری کم کمک دیگر  به پیکر
 پیرم و از کار افتاده
مرگ را باور ندارم
لیک خاضع بر سر گور تو از اعجاز هستی
[که دهانی و گلوگاهی و قلبی این چنین را
از درون هیچ و ناپیدا ونا هستی و آتشهافراز آورد]
زیر لب با خویش میگویم
[فارغ از آن جانور-بت
 عنکبوت زهر آگین کبود وپنج پای لوچ و پوچ آسمانی
با  رسالات و رسولانش
که هر یک همچو ابری تیره و مسموم
دربارش به هر جائی
به مرداب و به نکبتها در افکنده جهانی]
نیستم تنها -
کنار من از آن آغاز تا امروز
آشنائی هست
گوش میبندم صدایت را که میخواند
گر چه نی در مسجد و دیر و کلیسا و کنیسه
لیک در انگشتهای نازک «صورتگر چین»
و میان کوچه های «می زده و میکده»
در شب «شب مهتاب»
و میان گیسوان و بر لبان گرم
                             محبوب و حبیب من
 بی گمان
          باری
صدائی که صدای توست میگوید:
             خدائی
                  هست......
اسماعیل وفا یغمایی
10 اکتبر 2015میلادی

19 مهرماه 1394



۷ نظر:

ناشناس گفت...

hezar doroud shaer aziz hezar doroud
zohreh.amreka

بایرام گفت...

یاد مرضیه گرامی باد درود بر او و صدایش همیشه زیباست

الف شاهدوست گفت...

مرضیه زنده است و صدای زیبای او در اینده ایران ازاد و پاک شدن نجاست وجود حکوومت آخوندها به مردم ایرن شور و عشق میدهد درود بر مرضیه

ثریا ریگی گفت...

استاد گرامس آقای یغمائی بسیار زیبا و عمیق است یک دنیا سخن را در این شعر گفته اید زنده و سلامت باشید و بسرائید که شعرهایتان مرهم جان مشتاقان است

ناشناس گفت...

مرضیه در قلب فرهنگ و هنر ایران زنده است.
بلاهت ولی فقیه آن بود که می خواست صدای او راخاموش سازد. وقاحت رهبر عقیدتی آن بود که صدای او را برای اذان دست سازش (که چشمکی به مهر تابانش بود) بکار گرفت.
مرضیه اما هیچ سنخیتی با شریعت خشک و بی روح ولی فقیه و رهبر عقیدتی نداشت.
مرضیه از جنس روح و فرهنگ و عرفان کهن ایرانی بود.

ح ن

ناشناس گفت...

عاشق ایران و مرضیه:

زمزمه ایی باان عزیزی که اگر حالا زنده میبود به اکثر شماها لعنت میفرستاد.

عاشق ایران و مرضیه و عاشق مقاومت علیه رژیم جهل و جنایت و عاشق کسانی که تمام فکرشان مبارزه با رژیم جهل میباشد.

esmail گفت...

عاشق ایران و مرضیه امیدوارم خدای مرضیه به تو مقداری درک بدهد
موفق باشی