ما نیامده ایم که برای احزاب سیاسی کاری
یا فعالیتی انجام دهیم، بلکه ما به این جا آمده ایم برای دفاع طبقه ی
کارگر از خودش، برای مطالبه ی حقوق خودش. می توانم به یاد آورم زمانی که
ما بیش از ده دوازده نفر نبودیم و به هاید پارک برای مطالبه ی قانون هشت
ساعت کار آمدیم، اما آن ده دوازده نفر به صدها نفر افزایش یافت و صدها نفر
به هزاران نفر بدل گشتند، تا زمانی که امروز این تظاهرات با شکوه را، که
سراسر پارک رادر بر گرفته در مقابل داریم. ما رو در روی تجمع دیگری ایستاده ایم اما من خوشحالم که می بینم توده های عظیمی از مردم در طرف ما هستند. آن هایی که از میان ما، با نگرانی به اعتصاب کارگران بارانداز و به ویژه کارگران کارخانه ی گاز رفته اند، مردان، زنان
و کودکانی را دیده اند که پیرامون ما را می گیرند، اعتصابات به میزان کافی تشدید شده و ما مصمم شده ایم که هشت ساعت کار در روز را از طریق به تصویب رساندن قانونی آن تضمین کنیم؛ اگر ما چنین عمل نکنیم، در اولین فرصت چنین دستاورد و امتیازی را از ما پس خواهند گرفت و آن گاه [اگر پیروز نشویم] ما باید تنها خود را مقصر بدانیم. در بعد از ظهر امروز، در این پارک، مردی است که آقای گلدستون او را یک بار به زندان انداخته –
"برخیزید چونان شیری که از خواب نیم روز اش سر بر می گیرد
در شماری شکست ناپذیر
زنجیرهای تان را به مانند شبنم هایی بر زمین بریزید
چرا که در هنگامه ی خواب تان بر شما فرو ریخته اند –
ما بیشمارانیم – آنان ناچیزان اند"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر