دیروز شنبه سیزدهم فوریه آقای تقی اروانی پس از چهاردهه تبعید و غربت تن به مادر خاک و جان به دریای بی پایان هستی سپرد. شرایط دشوار این روزها و کرونا امکان سفر و بدرودی با او و ادای احترام و تسلیت به خانواده ارجمند این هموطن شریف آذری رادر هنگام خاکسپاری به من نداد. . اما تردید ندارم رنجهای این مرد شریف در کنار رنجهای بسیار پدران و مادرانی که هستی شان سال به سال توسط ملایان و شبه ملایان به غارت رفت فراموش نخواهد شد. این رنجها سرمایه و آتش گرما بخش بر جای ماندگان برای نیل به آزادی و انسانیت است. یادش گرامی باد و روانش بقول مانی چون روان نیکان هر سپیده دم همرایه با روان دلاورانی چون ستار خان و باقز خان و دیگر دلاورانی که از آذربایجان سربلند برخاستند و نمادهای فخر و غرور تمام ایرانندبا ستونهای نور بامدادان نورافشان باد
اسماعیل وفا یغمائی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر