سرود ملی ای ایران و سرود زیبای ملی فرانسه را همدوش شنیدیم یاد حسین گل گلاب شاعر. روح الله خالقی آهنگساز وبنان که نخستین بار این سرود را خواند پایدار باد و نیزیاد روژه دولیل که سرود ملی فرانسه مارسیز را سرود که
ترجمه فارسی
بند اول
فرزندان میهن بپاخیزید،
روز شکوه و سرفرازی رسیده‌است.
ستم، چشم در چشم ما،
بیرق خونین‌اش را افراشته.
به آوایی که از دشت‌ها می‌آید گوش سپار،
نعرهٔ این سربازان هراس‌آور را می‌شنوی؟
می‌آیند که به میان شما بتازند،
سلاح برگیرید! شهروندان!
گُردان‌های رزم را تشکیل دهید!
رو، به پیش!
بگذار تا خون پلشت دشمنانمان،
شیارهای دشت‌هایمان را سیراب سازد.
من میخواهم به دنبال این از ملک الشعرای بهار شاعر آزادی یاد کنم و از زبان او بگویم
به هوش باش که ایران تو را پیام دهد
به هوش باشکه ایران تو را پیام دهد
ز چشم مام وطن خون چکد بر این آفاق
که سرخی شفقش جلوه صبح و شام دهد
به ما خطاب کند با دو دیدهٔ خونبار
که کیست آنکه به من خون خویش وام دهد
به روی سینه بپرورده‌ام جوانان را
که داد من ز شما نوخطان، کدام دهد؟
کنام شیران وبران شده است، بچهٔ شیر
کجاست مرد، که شمشیر دادخواهی را
ز قلب ظالم بیدادگر نیام دهد؟
کجاست حزبی از آزادگان که چون پدران
ز خصم، جان بستاند به دوست، جام دهد؟
وطن به چنگ لئام است، کو خردمندی
که درس فضل و شرافت، بدین لئام دهد
حزبی که ملک الشعر میگوید
اتحاد ملت است در شرایط کنونی
میهن مشترک/تاریح مشترگ/فرهنگ ساخته شده از فرهنگهای تمام این تابلوی رنگارنگ مشترک/درد مشترک و دشمن مشترک
پس
با کلام عباس یمینی شریف شاعری دیگر شاعر کتابهای دبستانی عصر ما
دست در دست هم نهیم به مهر
میهن خویش را کنیم اباد وازاد
ما همه همدردیم و دشمن مشترک یکی است رژیم ننگین جمهوری اسلامی که ملت ایران در سراسر ایران علیه ان بر خاسته است
خیزش ملت ایران در داخل کشور آوردگاه جمعیت عظیم ایرانیان در خارج کشور است
روح زنده ای که با مهسا اغاز شد به ما جانی تازهدر اتحاد بخشید
ما با اتحاد حول درد و دشمن مشترک باید توجه کنیم
جنبش عظیم و بی نظیری که با خیزش زنان ایران اغاز شد و بر حرمت و حیثیت میهن و مردم ما افزود این بار ریشه های این جنبش سیاسی آبشخور عمیقا فرهنگی و تاریخی و فلسفی دارد
جنبش زنان ایران یعنی وداع با چهارده قرن خرافات و دروغ و یاوه و جعل مذهبی جعلی
یعنی نفی یک مشت اجنبی عمامه بر سر که اجدادشان در زمان شاه طهماسب صفی به ایران آمدند چهارصد آخوند مفتخور که از آن هنگام تا حالا تیره و تبارشان برمیچرند و میدزدند و خرافه میبافند و زمام یک ملت هشتاد و پنج میلیونی را به ریش خود گره زده اند
یعنی نفی قفس و زنجیر و طنابی که بر خرد و عقل ملتی تاریخی پیچانده اند
یعنی نفی بیخردی
یعنی نفی ترس از خدای آخوند که با هیچ جلاد و دیکتاتوری قابل مقایسه نیست
یعنی نفی آئینی که در رساله بزرگترین ملایانش ازدواج با طفل شیر خواره را مشروع میداند
یعنی نفی حکومتی که چهل و سه سال است با خونریزی و غارت زنده است
این جنبش همچنین تمام خرده ریزه هائی را که نانخور مشروعیت اسلام سیاسی ریشه در ملا دارند جارو خواهد کرد.
جنبش افکندن روسری جنبشی است سیاسی مبارزاتی فرهنگی و فلسفی پس درود بر زنان ایران و درود بر گیسوانی که بر گلوی آخوندهای پلید فشرده شده و نفس انها را بریده است
تاکید میکنم
در کنار هم همصدا با خیزش ملت ایران تا سرنگونی نظام ایران بر باد ده ملایان پلید، استوار رزمنده و پایدار باشیم
زنان ایران با پرچم روسریهای به خاک افکنده در حال نفی یک فرهنگ متعفن و گندیده هزار و چهاصد ساله هستند که زمامش به دست اخوند دین اخوند و خدای اخوند بود
این تصفیه حساب تاریخی زنان ایران است و نیز جانی نیرومند در جنبش زنان در تمام کشورهای جهان تاریخ هیچگاه شاهد چنین خیزشی در سطح جهان نبوده است.
با درود به شیر زنان ایران و تمام ملت ایران شعری از سروده های خود را میخوانم.
شهر من! باز به گل بشكفي و روح بهار
چنگ خواهد زد سرمست پس از اين شب تار
گل من! باز از اين خاك برآئي هرچند
خاك من باشد درباد وزان همچو غبار
خاك من! پاك شوي باز تو در گريه شوق
زين همه اشك و شوي شاد و زشبنم سرشار
وه كه در گريه خود غرقه شوم در لبخند
گرچه دارم به جگرآتش وبرمژگان خار
و به چشمان تو سوگند كه از سرمستي
پاي از ره نشناسم من و در از ديوار
چو بيادآورم اي يار كه مي‌رخشد مست
به سحرگاهي گمگشته دراين شهر و ديار
شهر در بوسه وبوسه به لب و لب در تب
كوچه در هلهله و شادي وگل بر ديوار
شهر من! ديشب از خواجه‌ي شيرازي تو
كه به دامان تو رخشيد چو دري شهوار
به تفأل ز تو پرسيدم واز عالم عشق
اين چنين گفت مرا راز و عيان كرد اسرار
شكر ايزد كه به اقبال كله گوشه‌ي گل
نخوت باد دي آخر شده و رونق خار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر