بزرگ است خدا
نه بخاطر فرشتگان مضحک
و رسولان عبوس سنگی و کتابهای آسمانی وحشت
با عنکبوتهای خون اشامی که در آنها میرقصندبل بخاطر باران و صبح و نسیم.
**
بزرگ است خدا
نه بخاطر ناقوسها و مناره هاو قاریانی با دهانهای مرگ و وحشت و گنداب
بل بخاطر خرد مرموزرسیدن تنها یک سیب بر درخت
و رازهای روئیدن خوشه های خرمابن و انجیر
بل بخاطر پرواز یک پرنده بر گندمزار
و بر آمدن ماهو قرمزی یک گیلاس.
** بزرگ است خدانه بخاطر دوزخش
نه بخاطر بهشتش
نه بخاطر سکه ی مبتذل جاودانگیش
نه بخاطر قدرتشبی نهایتش
و....
بل بخاطر اینکه
از انفجار بیگ بنگ
لبان مراوپستانهای ترا رویانید
و دو سرخگل دیوانه را بر آن
گلهائی که نه با دست
بل با لب باید بوئیدشان
و با بوسه
باید
چیدشان
بزرگ است خدا ......
ششم آوریل 2015 میلادی
................ ادامه
۱۲ نظر:
بسیار بسیار زیبا و دلنشین است همیشه دلت از عشق پر شور باشد
خوشا به حال این بانو
بسیار بسیار زیبا واقعا عاشقانه است
فوق العاده است واقعا تبریک امیدوارم پایدار باشید و شعر پر مغز و توانا و بسیار شجاع شما باعث شود هر چه بیشتر افکار از زنگارهای ارتجای پاک بشوند درود بر شما و این قلم عشق افرینتان
محمد حسن. خ
تهران
زیبا زیبا
مهم خداست و راه رسیدن به خدا به تعداد آدم هاست.
به زیبائی عاشقانه های بیلی تیس وپابلو نرودا بسیار زیبا آقای یغمائی
همایون بنی ادم گرامی
از محبتت ممنون ولی بگذاریم اینده داوری کند شعر را و ادمها را وقتی که سراینده به سفر رفته است با درود
اسماعیل این حرف را دیگر نزن. خدا آنروز را نیارد. برای خیلی از ماها تو سمبل عشق و پاکی هستی و مثل آب زلال. خیلی ها را می شود جایگزین کرد اما شما را نه. میدانم که خودت نمی دانی و نمی گیری. اما شما متعلق بخودت نیستی. مثل حافظ و مثل شاملو در قلبها جاودانی.
اسماعیل این حرف را دیگر نزن. خدا آنروز را نیارد. برای خیلی از ماها تو سمبل عشق و پاکی هستی و مثل آب زلال. خیلی ها را می شود جایگزین کرد اما شما را نه. میدانم که خودت نمی دانی و نمی گیری. اما شما متعلق بخودت نیستی. مثل حافظ و مثل شاملو در قلبها جاودانی.
در تایید اینکه بار احساسی و تمایلات ما همه نسبت بشما تا کجاست، 90% ابتدای دل نوشته خانم اصفهانی را بخوانید.
http://zariyaddastha.blogspot.com/2015/04/blog-post_7.html
تادیروز فکر می کردم دیگر کسی به شعر نمی اندیشداما وقتی با شعر تو همدم شدم-دیگر کسی را به نازکی های خیال-به راز ها و رمز هاوبه خیال انگیزی های تو ندیدم.فکر می کردم دیگر کسی آرزومندتماشای سحر گاهان نیست و نمی خواهد یبیند در شرق جهان-سپیده چگونه می دمد-تاریک و روشن چگونه چیزی است و آفرینش بامداد در رودخانه مواجی از رنگ و نور چگونه نقش می بنددو تو اسماعیل تمام این خیالات باطل را با سحر شعر خود شستی و بردی و جهانی نو از خدابرایم آفریدی و مرا وام دار خود کردی باشد که قدرش را بدانم.رضا مولائی نژاد
ارسال یک نظر