دریچه زرد. اسماعیل وفا یغمائی
افتاب خواهد دمید
این است جهان ما در این لحظه
روی تابلو کلیک کنید
کرونا وزمین ما
روی تصویر کلیک منید
در گذرگاه تاریخ ایران. اسماعیل وفا یغمائی
تاریخ دوران باستانی ایران
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
روی تابلو کلیک کنید
روی تصویر کلیک منید
تاریخ دوران باستانی ایران
۱ نظر:
۲ آذر ۲۵۷۹ ايرانى ۲۲ نوامبر۲۰۲۰ مسعودعالمزاده پاريس
۱... عزیزم به خر و الاغ توهین نکن. اینها آخوند نیستند که !
۲ یک جنبه واپسگرا در متن این آهنگها هست که در آهنگهای داریوش بسیار دیدیم بویژه در ترانه "سال سیاه دوهزار". درست مثل اینه که کودک از ترس پاگذاشتن به دنیای بی رحم در رحم مادر بماند و خودش را سقط جنین کند. میدان اصلی نیویورک را نشان دادن و گفتن "بردگی مدرن" یا "بربریت مدرن"، این تفکری ارتجاعی است و دست آخر به همین رژیم میرسه. شلیک موشک هواپیمای جنگی نه خوب است نه بد. هر کشوری به دفاع نیاز دارد، این دفاع باید به روز باشد و این به روز بودن در سال ۲۰۲۰ یکی اش هواپیمای جنگی است و موشک.
باید از کودکی بیرون بیاییم و همه را به یک چوب نرانیم.
این اشتباه را یکبار کردیم، کافیست !
ضدیت با جنگ ویتنام درست بود، اما ما در این دوران سیاستهای به غایت ارتجاعی بلوک شرق را ندیدیم که زیر پوش حمایت از "مستضعف کمونیستی" داشت دنیا را اشغال (و به واقع آشغال) میکرد. این بیخ گوش خودمان تو افغانستان بود، رویمان را کردیم آنور به عشق کوبا در ۸۰۰۰ کیلومتری.
ارتش خوبه، باید مدرن هم باشه، هواپیمای جنگی و موشک هم باید سوارش کرد، اما .... سیاست کشور باید دفاعی باش و نه تهاجمی.
نقطه مهم قدرت سیاسی است. پلیس بد نیست، ارتش بد نیست، دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی هم همین طور. به اینها نباید پرید. باید نوک حمله را گذاشت روی قدرت سیاسی. درگیری ما با خامنه ای است و نه با خلبان هواپیماوپاسبان شهربانی.
این انحراف بویژه در چپ هست : (technophobie) ترس بیمارگونه از فن آوری، چرا که چپ ها بدلیل نزدیکی به اقشار فرودست جامعه (بدون تحقیر)، امکان انطباق کمتری با فن آوری دارند. رژیس دبره شرف روشنفکران فرانسه است که همین چپ ها کنارش گذاشته اند،کتابهایش تحریم است و در کتابفروشی ها نیست و این ننگ آور است.اینجاست که رژیس دبره روی این (technophobe) بودن چپ ها تاکید می کند و نشان میدهد که این دید تا چه اندازه انحرافی و برضد همین اقشار فرودست است (نقل به مضمون) : "یک فرد ثروتمند این توان را دارد که بسیار کتاب و امکانات آموزشی برای فرزندش تهیه کند. با کامپیوترو انترنت است که فرزند یک کارگر می تواند به همان میزان امکانات آموزشی و ارتقاء اجتماعی داشته باشد".
۳ .... عمامه تو گردد آخر طناب دارت ...
از دید سیاسی چنین گفتمانی داهیانه نیست.خام و کودکانه است. فرد سیاسی باید بسیار به عواقب آنچه می کند و میگوید بیاندیشد، کمی چون شطرنج باز. این با شیادی، دروغگویی و "خدعه" و تقیه زمین تا آسمان تفاوت دارد. از یک جنس نیست. این جریان "عمامه و طناب دار" از همان اول نکبت بهمن در دهان مردم بود، اما عنصر سیاسی باید پرچمداروراهگشای مردم باشد (و پیه اینرا هم به تنش بمالد)، نه اینکه برای خوش آمد مردم برود دنبال دری وری گفتن. نه تنها این به نفع رژیم میشود، که ما باید جلوی اینرا بگیریم. قرار نیست ما آخوندها را دار بزنیم. اگر قرار بر این باشد که "ابله" ها را دار بزنیم، کس زیادی باقی نمی ماند. من اطمینان ندارم که خودم از مهلکه جان بدر ببرم : من به سهم خودم در به قدرت رساندن این رژیم دست داشتم. تازه این "دانا" ها که باید دستور قتل "ابله" ها را بدهند را کی تعیین می کند ؟ این دستورقتل صادر کردنها نشانه "ابله" بودن است. اینها را کی باید اعدام کنه ؟ پس دست آخر تنها این "جلادها" هستند که میمانند سر قدرت که نابکارتر از "ابله" هایند. سروته این جریان به جای خوشی نمیرسه.
۴ باید این گفتمان خطرناک را انداخت تو زباله.
.... ماشین کشتار کلید خاموش ندارد... نباید براهش انداخت که درجا پیش از همه خودت رو می بلعه تا خاموشش نکنی.
صادق قطب زاده یادت هست ؟
و آنهایی که می گفتند
"... درود بر دادگاه [انقلاب خلخلالی] که حکم اعدام آن ـــــ همیشه ـــــ پاینده باد
اسلحه خلق ما به سینه خائنان همیشه غرنده باد"
اینها در این دوران در برخی از این جوخه های تیرباران بودند. کمتر از دوسال بعد از "توی جوخه" رفتند "جلوی جوخه".
.... ماشین کشتار کلید خاموش ندارد...
ارسال یک نظر