%20-%20Copy.jpeg)
اسماعیل وفا یغمائی
شنیدم در ایران سحر از سروش
که افکنده ملا عبا را زدوش
گرفته ز ترس از سر عمامه را
عوض کرده نعلین و هم جامه را
تراشیده با تیغ از بیخ ریش
نهاده سبیلی به ضرب سریش
چرا ؟ چو به هر کوی و هر برزنی
بترسد که ناگاه، مردی ، زنی
به سویش ز نفرت هجوم آورد
ز بیخ و ز بن ریشه اش برکند
از اینرو بگفتم هلا ای سروش
شنیدم پیام ترا با دو گوش
سئوالی مرا نازنین از تراست
که دانستن آن ضروری مراست
چو شیخان تراشیده ریش و عبا
فکنده به هر شهر از شانه ها
چگونه شناسای شیخان شویم
که در چنگ و در بندشان آوریم
بگفتا مرا با محبت سروش
شنو راز را لیک با گوش هوش
به دیگر کسان نیز پیغام کن
شناس به شیخان بدنام کن
بدان شیخکان سخت ترسیده اند
ز ملت، از این رو به خود ریده اند
چو در کوچه ای بشنوی بوی شاش
ز شلوار کس، سخت اماده باش
بدان شیخی از ترس شاشیده است
به همراه شاشیدنش ریده است
اگر اندکی ریده شیخ است و گر
فراوان!!بود آیه الله، پسر
از این روی بر جه چو شیر ژیان
بگیر و بکوب و به بندش کشان
چنین باید آخوند ها را شناخت
ازایرانزمین ننگشان پاک ساخت
سوم نوامبر 2022 میلادی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر