مهدی نکوگویان پس از گذران سی و چند سال غربت و تبعید در پاریس درگذشت. نکوگویان از هواداران مجاهدین [وفارغ از تعریف و تمجید های بی بار و بری که نه در زندگی بل درمرگ از جانب صدر نشینانی که بلندای دیوارهای فلک رفعت جسدهای سوراخ سوراخ و پیکرهای سرد در غربت مردگان توجیه گر وسایه بان خطاها و تاج و تخت پوشالی آنانست نثار میشود و پشیزی ارزش ندارد]، مردی مهربان و پرکار و ساده و صمیمی و دوستدار صلح و آزادی و دموکراسی بود که حدود سی و چند سال درپاریس و در کارهای سخت صنفی مشغول به کار بود. درگذشت او را به همسر و خانواده و دوستانش تسلیت میگویم. باشد که جهان را سامانی و جانی نهان باشد و بر این همه رنج نهان ارج نهد.اسماعیل وفا یغمائی
۳ نظر:
یاد مهدی نکوگویان انساانی پاک وبی آلایش گرامی باد .مهدی شخصیتی بود که در راه رسیدن به آزادی بی ریا گام بر می داشت او جوانی
و طراوت زندگی را در این راه گذاشت وکوچکترین توقعی از ارباب بی مروت دنیا نداشت .به خانواده محترم نکوگویان و تمام دوستان تسلیت می گویم روحش شاد ویادش گرامی باد.
با درود به ازاديخواهان،
ادمى نيكو از ميان ما به جاودانگى گام نهاد. نامش نيكو و يادش، ياداور نيكى ها باد.
روحش شاد و ارامشش جاودانه
فكر نمي كنم آقاي مهدي نكو گويان و خانواده اش از تسليت گويي شما چندان شاد باشند
اين را احساس من ميگويد ، چون مهدي عاشق اين راه ومسير بود و طبعا با كساني كه اين مسير و راه رانيمه كاره گذاشته اند، چندان ميانه اي نداشت .
البته خدا رحمتش كند ، او ازميان ما رفته ولي شك ندارم اگر خودش جان مي داشت و مي توانست حرفي بزند ، ميگفت : اگر مي خواهيد ارزش هاي مرا پاس داريد ، به رهروان اين مسير دشنام ندهيد .
افتخار اين نيست كه رفتگان را پاس بداريم و زنده ها را بكوبيم !
ارسال یک نظر