در چهلمین روز سفر سعید

چهل روز از سفر سعید یغمائی، از برجستگان خاندان یغمائی ،رفیق دوران کودکی و تا پایان، انسانی که قلب یک انسان والا و مهربان در سینه اش می تپید و ایران برای او معبدی بود که در آن خدای ایرانزمین و مردم ایران را به ستایش می ایستاد گذشت.وکیلی برجسته که از دوران نوجوانی تا پایان یار و دوستدار محرومان و نیازمندان بخصوص در دشت کویر بود ودر این مسیر و نیز مهر میهن دهسال در بند

و حصار روزگار گذراند و سرانجام به دلیل تالمات جسمی و روحی این دوران رفت و خاطره خود را برای شناسندگانش بجای نهاد.بادا که تلاشهایش در جان ایران زنده بماند و به طلوع روشنائی کمک کند. او نمرده است او در ما زنده و یادش پراکننده روشنائی و مهر است.
یاران به موافقت چو دیدار کنید،
باید که زِ دوست یاد بسیار کنید؛
چون بادهٔ خوشگوار نوشید به هم،
نوبت چو به ما رسد نگونسار کنید.
---
بازی بودم پریده از عالم راز
تا بو که برم زشیب صیدی بفراز
این جا چو نیافتم کسی را دمساز
زآن در که بیامدم برون رفتم باز
___
باز آمدم اینک که زنم آتش تیز
در توبه ودر گناه و زهدو پرهیز
آورده ام آتشی که می فرماید
کای هر چه بجز خداست از جا بزخیز